Η χάρη της Αγιογραφικής μελέτης

Ο λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ τροφή τῆς ψυχῆς μας. Τό φῶς, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή. Τό ξεδίψασμα τῆς ἐσωτερικῆς μας ὑπαρξιακῆς δίψας. «Λύχνος στά πόδια μας καί φῶς στά μονοπάτια μας» (Ψαλ. ριη΄ [118] 105). Αξίζει, καί χρειάζεται, νά γίνουμε μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί νά μαθητεύσουμε στό σχολεῖο τοῦ θείου λόγου καί στά θρανία τῆς ᾿Εκκλησίας μας, ὅποια ἡλικία κι ἄν ἔχουμε, ἰδιαίτερα δέ τώρα πού εἴμαστε νέοι καί χτίζουμε τό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς μας. Εἶναι λοιπόν πολύ χρήσιμη καί ἀπαραίτητη ἡ γερή θεμελίωση. «῞Οποιος ἀκούει τόν θεῖο λόγο καί τόν ἐφαρμόζει, θεμελίωσε τό σπίτι του στήν πέτρα καί εἶναι εὐτυχισμένος», εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός (Ματθ. ζ΄ 24). ᾿

Εκεῖνο ὅμως πού πρέπει νά προσέξουμε εἶναι ἡ συχνότητα τῆς οὐρανίας τροφοδοσίας μας καί τοῦ πνευματικοῦ ἐφοδιασμοῦ μέ τήν ἀλήθεια. ᾿Επίσης καί ἡ καθαρότητα καί ἡ καταλληλότητα τῆς προσφερομένης τροφῆς. Νά μήν ἀντλεῖ κανείς δηλαδή νερό ἀπό θολές αἱρετικές πηγές, ἀπό «φρέατα συντετριμμένα ἐγκαταλείποντας τήν πηγήν τοῦ ζῶντος ὕδατος», τόν Χριστό καί τήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία. ῾Η ἀλήθεια καί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ὑπάρχουν στήν Μοναδικότητα τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καί στήν ὀρθόδοξα καί ἁγιοπατερικά ἑρμηνευομένη ἁγία Γραφή.

Ἡ προσέγγισή μας στό θεῖο λόγο θἆ ‘ναι γιά μᾶς μιά μοναδική ἐμπειρία χαρᾶς καί ἀποκαλύψεως, ἕνα βίωμα θεογνωσίας καί ἐσωτερικῆς πληρότητας καί κάθε φορά θά ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ μελέτη καί συμμελέτη τῆς ῾Αγίας Γραφῆς ξεδιψᾶ νοῦν, ψυχήν, καρδίαν καί εὐφραίνει τόν ὅλον ἄνθρωπον, διότι «χρηστός καί εὐεργετικός ὁ Κύριος, χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας».

῞Οποιος πλησιάζει στό θεῖο λόγο μέ τή δίψα τῆς ἐλάφου καί τόν πόθο τῆς ἀληθείας, πραγματικά σώζεται. Βρίσκει αὐτό πού ζητεῖ ἡ ψυχή του. «Κρέμεται κυριολεκτικά ἀπό τά χείλη τοῦ Χριστοῦ καί δέν θέλει νά τόν ἀποχωρισθῆ ποτέ, διότι ἔχει ρήματα ζωῆς αἰωνίου». Βεβαιώνει ὅτι «οὐδέποτε ἐλάλησε ἄνθρωπος» τόσο ὡραῖα ὅπως ὁ Χριστός (Ἰω. ζ΄ 46). Αἰχμαλωτίζεται ἀπό τήν θεία ἀγάπη καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώνει καί φωτίζει τήν ψυχή, ἡ ὁποία τρέχει ὄπισθεν τοῦ θείου μύρου τῆς ὡραιότητος τῆς εὐαγγελικῆς διδαχῆς. ῞Οπως τότε τά πλήθη τοῦ κόσμου ἀκολουθοῦσαν στά βουνά καί τίς πεδιάδες τόν Χριστό χωρίς νά κουράζονται καί νά μεριμνοῦν διά τήν ἐφήμερη τροφή, ἔτσι καί τώρα πᾶσα ψυχή Χριστιανῶν θλιβομένη καί καταπονουμένη, ἀπό τήν ἁμαρτία καί τή θλίψη, καί τῆς θείας βοηθείας ἐπιδεομένη, εὑρίσκει ἀνάπαυσιν καί λειμώνων θείων ἀπόλαυσιν, ὅταν διαβάζει καί ἀκούει τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ μας.

Τόσο ἑλκύεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἁπλές ψυχές. Οἱ πονεμένοι ἄνθρωποι. Οἱ καλοδιάθετοι Χριστιανοί. Οἱ πιστοί καί ἀπροκατάληπτοι ἀκροατές ἀγαποῦν τόν θεῖο λόγο καί δέν χάνουν εὐκαιρίαν νά «μαθητεύσουν παρά τούς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ», ὅπως ἡ Μαρία ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου (Λουκ. ι’ 39).

Τό ἔργον τῆς θείας διδασκαλίας ἐπιτελεῖ καί σήμερα ὁ Χριστός διά τῆς ᾿Εκκλησίας Του καί τῶν ἱεροκηρύκων Του. ῾Ο θεματοφύλαξ τῆς ἀληθείας εἶναι ἡ ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία καί οἱ λειτουργοί της κήρυκες, οἱ ὁποῖοι πρέπει πάντοτε νά ἐμπνέονται ἀπό τό ῞Αγιον Πνεῦμα, πολύ νά μελετοῦν, συστηματικά νά ἐπιμελοῦνται τά τῆς διακονίας τους, ἐκ καρδίας νά κηρύττουν, ταπεινά νά προσεγγίζουν τίς θεῖες ἀλήθειες καί μέ ἀγάπη καί εὐαισθησία νά τίς προσφέρουν στό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ. Οἱ δέ ἀκροατές νά προσέρχονται πάντα στά θεῖα κηρύγματα ὡς τοῦ Χριστοῦ παρακαλοῦντος καί ὁμιλοῦντος, μέ πνεῦμα σεβασμοῦ καί μαθητείας, μέ διάθεση ὠφελείας καί ἐφαρμογῆς, προσευχόμενοι διά τούς κήρυκας τοῦ θείου λόγου.

῞Οταν τό ῞Αγιον Πνεῦμα βρεῖ τέτοιες καρδιές, μέ τέτοια διάθεση καί προσευχή, εὐλογεῖ πλουσίως τήν ἐκπομπή καί καρποφορία τοῦ θείου λόγου, καί οἱ ἄνθρωποι μετανοοῦν, πιστεύουν, ἀγωνίζονται, ἐξομολογοῦνται εἰλικρινά, θεάρεστα κοινωνοῦν καί σώζονται.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ Λαμίας