Για μια αυτοκριτική…

Ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς ἐρμηνεύοντας τόν λόγο τοῦ Ἀπ. Παύλου «ἐπιποθῶ πάντας ὑμᾶς ἐν σπλάχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ» (α΄,στιχ.8) στήν Πρός Φιλιππησίους ἐπιστολή, γράφει τά ἀκόλουθα:

«Νά ἡ εὐαγγελική, νά ἡ χριστόμορφη, νά ἡ νέα ἀγάπη ἀπό τό νέο εὐαγγέλιο καί τή νέα ἐντολή. Ὅ,τι ζητᾶ ἀπό τά ἀδέλφια του κατά πίστη, αὐτό ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος πρῶτα τούς δίνει, δηλαδή τή θεϊκή ἀγάπη, «ἐν σπλάχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ὅλα ὅσα κάνει γι’ αὐτούς καί γράφει, τά κάνει παροτρυνόμενος ἀπό τή χριστόμορφη ἀγάπη. Παρακινούμενος καί συνέχεια κινούμενος μ’αὐτή τήν ἀγάπη πρός ὅλους, ὁ Ἀπόστολος ἀκούραστα δουλεύει γιά τή σωτηρία τους, γιά τόν ἁγιασμό τους, γιά τήν τελειοποίησή τους. Αὐτό τόν κάνει νά διαθέτει ἐγρήγορση ὅπως τά χερουβίμ, ἐνεργητικότητα ὅπως τά σεραφίμ, ἀγγελικά φτερά. Ἡ χριστόμορφη ἀγάπη τόσο τόν μεταμόρφωσε, ὥστε πράγματι περισσότερο ἀνήκει στόν οὐρανό παρά στή γῆ. Τί λέω; Αὐτός ὅλος ἀνήκει στό Χριστό Θεό καί στούς οὐρανούς πάνω ἀπό τούς οὐρανούς, ἀλλά βρίσκεται ἀνάμεσά μας μόνο γιά νά γεμίσει καί ἐμᾶς μέ τήν χριστοποθοῦσα ἀγάπη καί νά μᾶς ὁδηγήσει ἐκεῖ, πρός τό θαυμαστό Κύριο πάνω ἀπό ὅλους τούς οὐρανούς.»

( Ἐρμηνεία τῆς Πρ. Φιλιππησίους ἐπιστολῆς, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἐκδ. Ἐν πλῷ)

Άραγε…

• Ὅ,τι ζητᾶμε ἀπ’ τά ἀδέλφια μας στό κατηχητικό ἔργο, τό δίνουμε πρῶτα ἐμεῖς;
• Αὐτό τό ὁποῖο δίνουμε εἶναι ποτισμένο μέ τή θεϊκή ἀγάπη, τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ;
• Πόσο ἀκούραστα δουλεύουμε, τί εἴδους ἐγρήγορση διαθέτουμε στό ἔργο μας καί ποιά ἐνεργητικότητα;
• Ὁδηγοῦμε τελικά τά παιδιά στό Χριστό;