Σήμερα πού οἱ οἰκογένειες κλυδωνίζονται ἀπό ὑποκρισίες, διαζύγια και ἀδιαφορία, τά σχολεῖα εὐρωπαΐζονται, συνδικαλίζονται καί ἀδιαφοροῦν γιά τήν ἀγωγή τῆς ψυχῆς εἶναι μεγαλύτερη ἡ ἀνάγκη τῆς ἀναβιώσεως καί ἀναδημιουργίας μ’ ἐμπνευσμένους κατηχητές τῶν κατηχητικῶν σχολείων, τῶν κηρυγμάτων τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκτός τῶν ἱερῶν ναῶν στό χῶρο τῶν σχολείων μέ ἱεροκήρυκες…
Οἱ καιροί ἀλλάζουν, τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀλλάζει, γιατί εἶναι ἀλήθεια πώς ἡ βαθύτερη ἀνάγκη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου παραμένει ἡ αὐτή. Σέ μία ἀμετανόητη ἐποχή ἡ Ἐκκλησία θά συνεχίσει νά μιλᾶ νηφάλια γιά μετάνοια, σέ μία ἔξαρση τῆς ἐπάρσεως θά παραμένει ἀναγκαία ἡ γαλήνη τῆς ταπεινοφροσύνης, σέ μία κοινωνία τῆς ὑπεραφθονίας καί τῆς ὑπερκαταναλώσεως δέν θά πρέπει νά παύσουμε νά μιλᾶμε γιά τό ἀπαραίτητο τῆς ἀσκήσεως καί τῆς ἐγκράτειας, ἐάν βεβαίως πρῶτοι ἐμεῖς τό ἔχουμε ἐνστερνισθεῖ. Κάθε κηρυκτική, κατηχητική, διδασκαλική κίνηση εἶναι ἀναγκαίο νά ξεκινᾶ ἀπό μία καλά ἐπιλεγμένη προσφορά θυσίας, αὐταπαρνήσεως καί ἀσκήσεως…
Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου, Ἄσκηση καί ἄνεση
(1 ψήφοι, μέσος όρος: 5,00 από 5)
Loading...