Χρήστος Μποκόρος – “Χρώματα Ολόφωτα”
Τήν ἀδιάβατη ἔρημο δές·
τά στεγνωμένα πρόσωπα·
τό λαό τοῦ Θεοῦ πού στενάζει!
Δέν εἶναι πού λείπει τό νερό·
τό χέρι λείπει, πού θα χτυπήσει τό βράχο.
Τήν ἀβάσταχτη λύπη δές·
ἀνθρωποι πόσοι, δές, ἀτελείωτο πένθος πενθοῦνε!
Δέν εἶναι πού λείπουν τά δάκρυα·
ὁ πατήρ λείπει «ὁ νουθετῶν μετά δακρύων».
Τίς κατάλευκες χῶρες δές·
τά στάχυα τά ὥριμα πρός θερισμόν·
τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, πού ἔφτασε·
δέν εἶναι πού λείπει ἡ Δουλειά·
ἡ Καρδιά λείπει.
Ποιός θά δώσει τήν καρδιά του
Ποιός θά τήν ἀπολέσει, γιά νά τήν ξανακερδίσει;
Ζητεῖται καρδία καιομένη διά Χριστόν
Μέ τούς χαίροντες νά χαίρεται
Μέ τούς ἁμαρτάνοντας νά ὀδυνᾶται
Μέ τούς ἀσθενεῖς νά ἀσθενεῖ!
Ζητεῖται διάκονος·
μή σοφός·
μή ἐπιστήμων·
νά ὑπηρετήσει το θαῦμα!
Δεν εἶναι πού λείπουν οἱ σοφοί·
Οι «μωροί» λείπουν.
Ζητεῖται «μωρός διά Χριστόν»·
Να περπατήσει πάνω στη θάλασσα·
Να πλανηθεῖ σαράντα χρόνια στην ἔρημο·
Νά ὑμνήσει το Θεό ἐν τῇ καμίνῳ.
Ζητεῖται ἔσχατος διά Χριστόν·
νά μοιράσει τήν Ἀλήθεια·
νά μοιράσει τή Δικαιοσύνη·
νά μοιράσει τό Ψωμί·
τό Χριστό νά μοιράσει
στόν ἄ-υπνο, στόν ἄ-φιλο,
στόν ἄ-θεο ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας.
Ζητεῖται ἀπόστολος διά Χριστόν·
νά παρακαλέσει τόν ἀπαράκλητο λαό τοῦ Θεοῦ,
πώς οὐκ ἀπέθαναν, ἀλλά καθεύδουν οἱ νεκροί
πώς ἡ ἐπαύριο τῆς ζωῆς μας θά εἶναι ζωή,
θά εἶναι Ἀνάσταση,
θά εἶναι ἡ ἐπερχόμενη Βασιλεία
τοῦ Πατρός καί τοῦ Υιοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ποιός εἶναι ἕτοιμος νά δώσει τή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ;
Ποιός εἶναι ἕτοιμος νά Τόν ὁμολογήσει;
πού σημαίνει
νά ζημιωθεῖ·
νά ἀπορριφθεῖ·
νά χλευασθεῖ·
νά γίνει «θέατρον ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις»;
Ποιός εἶναι ἔτοιμος νά δώσει τή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ;
πού σημαίνει
νά γίνει μάχαιρα·
νά γίνει ἅλας·
νά γίνει φῶς·
νά γίνει «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη»;
Ποιός εἶναι ἔτοιμος
νά δοξαστεῖ διά Χριστόν;
πού σημαίνει
νά βγεῖ ἀλώβητος ἀπό τό λάκκο τῶν λεόντων·
νά βλέπει πίσω ἀπό τά βουνά τή Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας·
νά τοῦ δοθεῖ ἡ ἐξουσία «τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων και σκορπίων»;
Δέν εἶναι πού λείπει τό ὄνειρο
Αὐτός, πού θά τό ντυθεῖ λείπει.
Ζητεῖται μάρτυς διά Χριστόν!
νά τολμήσει τά ἀντι-λογικά·
νά πολιτευτεῖ ἀντι-κοσμικά·
νά ὀνειρευτεῖ παρά-λογα·
Λοιδορούμενος νά εὐλογεῖ
Διωκόμενος νά ἀνέχεται
Βλασφημούμενος νά παρακαλεῖ
Καθ’ ἡμέραν νά ἀποθνήσκει διά Χριστόν.
Δέν εἶναι γιά ὅλους ὁ λόγος.
Δέν εἶναι γιά ὅλους τό ὄνειρο.
Ὁ Θεός τῶν πατέρων ἡμῶν προεχειρίσατό σε.
Σέ σένα,
Στό δικό σου κωδικό μόνο ἡ κλήση.
Ἀν δέν ἀπαντήσεις, θά καταχωρηθεῖ στίς χαμένες.
Ἡ δική σου θέση θά μείνει κενή.
Προσωπικός ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ
Προσωπικός ὁ τρόπος καί ἡ κοινωνία μαζί Του.
Ἐσύ πού εἶδες
Ἐσύ πού ἄκουσες
Ἐσύ «ἔσῃ μάρτυς αὐτῷ πρός πάντας ἀνθρώπους».
Δικό σου τό ΝΑΙ καί τό ΑΜΗΝ καί τό ΠΑΝΤΑ
Γιά σένα οἱ κακουχίες τῶν βουνῶν
ἀλλά καί γιά σένα, πίσω ἀπ’ αὐτά, ἡ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας.
Ἐσύ ὁ ἔσχατος, ἐσύ καί ὁ πρῶτος
Ἐσύ ὁ διάκονος
Ἐσύ ὁ μάρτυς
Ἐσύ ἡ φλόγα!
Κρυσταλλοπηγή
Περιοδικό «Η Δράσις μας», τεύχος 364, Ιαν. 1999
(16 ψήφοι, μέσος όρος: 5,00 από 5)
Loading...3 Comments
Αφήστε ένα σχόλιο
You must be logged in to post a comment.
Ὀ,τι καλύτερο μας έχει προσφέρει η Δράση σε ποίημα.
Να ᾽ναι καλά αυτός που το έχει γράψει.
Όντως ένα από τα ωραιότερα ποιήματα. Βασικά είναι της Κρυσταλοπηγής, η οποία έχει γράψει πολλά…αυτό όμως είναι ένα από τα ομορφότερα και με πολύ νόημα…Θυμάμαι που μου το είχαν αφιερώσει στη γιορτή μου, εκεί το άκουσα πρώτη φορά και μου έχει μείνει στο μυαλό…
Ζητείται Σαλός δια Χριστόν!!!
Παιδιά αν δεν τρελαθούμε από την αγάπη μας για τον Χριστό, δεν κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ!!!
Υπέροχο ποίημα, γραμμένο σίγουρα από μια καρδιά “καιόμενη δια Χριστόν”…