Περί της του Χριστού Αναστάσεως

Η ανάσταση, λοιπόν, του Χριστού είναι η δική μας ανάσταση, που είμαστε πεσμένοι κάτω, στην αμαρτία. Διότι εκείνος που δεν έπεσε ποτέ στην αμαρτία, όπως μαρτυρεί η Γραφή, και δεν αλλοτριώθηκε από τη δόξα του ούτε κατά το ελάχιστο, γιατί ν’ αναστηθεί ή να δοξαστεί, αυτός που είναι αϊδίως περιβεβλημένος με υπερβάλλουσα δόξα και παραμένει υπεράνω κάθε μορφής εξουσίας, χωρίς να είναι ποτέ δυνατόν να εκπέσει;

Η ανάσταση και η δόξα του Χριστού είναι, όπως είπαμε, η δική μας δόξα. Αυτή πραγματοποείται, όταν συντελεσθεί μέσα μας η ανάστασή του. Και τότε γίνεται φανερή και έκδηλη πάνω μας. Διότι από την στιγμή που προσέλαβε την φύση μας, όσα ο ίδιος ενεργεί μέσα μας, αυτά και τα προσάπτει στον εαυτό του.

Η ανάσταση εξάλλου της ψυχής είναι η ένωση με τη ζωή. Διότι όπως ακριβώς το νεκρό σώμα δεν λέμε ότι ζει ούτε και είναι δυνατόν να ζει αν δεν δεχτεί μέσα του την ψυχή, η οποία ζωοποιεί, και αν δεν ενωθεί με αυτήν αχώριστα, έτσι και η ψυχή δεν μπορεί μόνη της να έχει ζωή, εάν δεν ενωθεί αρρήτως και ασυγχύτως με τον Θεό, που είναι η όντως αιώνια ζωή.

Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου
Απόσπασμα από τον λόγο περί της του Χριστού Αναστάσεως