Ακρίτες

Σ᾿ ἀνατολή καί δύσι καί βορρᾶ
καραδοκοῦν τῆς μάχης τά πουλιά
τῆς Ρωμηοσύνης μοῖρα τό νά πολεμᾶ
καί ν᾿ ἀνασαίνει σίδερο, φωτιά.

Ὁ ἥλιος καίει στίς βουνοπλαγιές
λάμπουν τά ὅπλα κι οἱ ἀρματωσιές.
Σημαία κυματίζει κι  ὁ δικέφαλος
ἀνεβαίνει τώρα ψηλά στόν οὐρανό.

Ἄρχοντες ὅλοι μέσα  στήν καπνιά
καβάλα στά περήφανα φαριά
πρίν ἀπ᾿ τή μάχη στέλλουν μία προσευχή
καί στέκουν  μπρός σου, Θεέ, γονατιστοί.

Χριστός ὁ Κύρης Βασιλεύς ἡμῶν
μέσα μας πόθος κι ὄνειρο κρυφό
ἄγρυπνοι ἀκρίτες πίστης ᾿δῶ στή γῆ
καί στόν οὐρανό αἰώνια φίλοι του πιστοί.