Τα άθεα γράμματα

«Τα άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του έθνους ξένους και άπιστους γραμματισμένους, που πάνε να νοθέψουνε τη ζωή μας… Είναι ντροπή μας, ένα γένος που με το αίμα του πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχθή πως δεν μπορεί να περπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε, κι ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίζουμε το σπίτι που με το αίμα μας λευτερώσαμε, αλλά ξέρουν να το συγυρίζουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστευσαν στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από το Χριστό και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντικών, που ‘ναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους. Γιατί κι εκείνα που σεβάσθηκεν ο Τούρκος, τ’ άθεα γράμματα τα πετάνε και πάνε να τα ξεριζώσουνε… Τα άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του Γένους. Αυτά λοιπόν τα γράμματα θα μάθουνε τα παιδιά μας; Κι αν ακόμα συναχτούν όλοι οι άθεοι γραμματισμένοι και στιφτούνε σαν το λεμόνι, δεν θα πετύχουν να γράψουν μια αράδα που ν’ αξίζει μια γραμμή απ’ τα βαγγέλια… Γιατί κάθε τι εκεί μέσα είναι λόγους Κυρίου, είναι σοφία ορθή, και τα όσα λέει το χτίσμα δεν γίνεται να φτάσουν το λόγο του Πλάστη. Αντίς να μαθαίνουμε στα παιδιά μας απ’ τ’ άγια συναξάρια το πως ζήσανε οι άγιοι της Χριστιανοσύνης και το πως μαρτυρήσανε για την αγάπη του Χριστού, τους μαθαίνουμε την ιστορία του κολασμένου κόσμου. Γιατί δυο λογιώ είναι και οι ιστορίες. Είναι η αγιασμένη και η κολασμένη ιστορία. Αδιάκοπα φανερώνουμε την κολασμένη εικόνα του κόσμου και σιγά-σιγά καταφέραμε να πιστέψουμε πως η εικόνα αυτή είναι η γνήσια εικόνα του ανθρώπου και πως όξω απ’ αυτήν άλλη ζωή  δεν εστάθη».

Παπουλάκος