Με πολλή υπομονή

Κάθε μεγάλο έργο απαιτεί κόπους και θυσίες. Πολύ περισσότερο τα έργα της ιεραποστολής… Επιπλέον στα έργα αυτά είναι βέβαιο ότι κάποτε θα συναντήσουμε δυσκολίες και εμπόδια, προβλήματα και στενοχώριες. Εδώ ακριβώς είναι το κρίσιμο στοιχείο για κάθε διάκονο του Ευαγγελίου: Ο τρόπος με τον οποίο θα τα αντιμετωπίσουμε αυτά θα φανερώσει τη γνησιότητα της διακονίας μας.

Ο απόστολος Παύλος γράφει ότι αυτό που μας συνιστά πρωτίστως ως διακόνους του Θεού είναι η υπομονή που δείχνουμε στις δυσκολίες που συναντούμε: «Συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ…» (Β΄ Κορ. ς΄ 4).

Και συνεχίζει ο μέγας απόστολος των Εθνών αναφέροντας τις περιστάσεις κατά την άσκηση του αποστολικού του έργου κατά τις οποίες δεν θα μπορούσε να προχωρήσει αν δεν ήταν εφοδιασμένος με πολλή υπομονή…

Ποιες ήταν αυτές οι περιστάσεις:

Εξωτερικές δυσκολίες: «Ἐν θλίψεσιν, ἐν ανάγκαις, ἐν στενοχωρίαις». Πόσες πίκρες και στενοχώριες, πόσες θλίψεις και δοκιμασίες αντιμετώπιζε ο μέγας Απόστολος! Άλλοτε από συνεργάτες του που τον εγκατέλειπαν, άλλοτε από τα προβλήματα που παρουσιάζονταν στις εκκλησίες που ίδρυε, άλλοτε από την εμφάνιση ψευδοδιδασκάλων και πολλά ακόμη…

Διωγμοί: «Ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις». Δηλαδή μαστιγώσεις που του προκαλούσαν οδυνηρές πληγές, φυλακίσεις αλλά και καταδιώξεις που δεν τον άφηναν να σταθεί πουθενά.

Εκούσιες στερήσεις: «Ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις». Κουραζόταν υπερβολικά ο θείος Απόστολος. Κήρυττε, λειτουργούσε, κατηχούσε, συμβούλευε… Οι συνεχείς μετακινήσεις για τις ιεραποστολικές του περιοδείες αλλά και «ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν» (Β’ Κορ. ια΄ 28) πολλές φορές τον υποχρέωναν να μείνει ξάγρυπνος όλη νύχτα. Αυτές ήταν οι «αγρυπνίες» που αναφέρει. Όσο για τις «νηστείες» που λέει στην συνέχεια, δεν αφορούν αυτές που τηρούσε όπως όλοι οι χριστιανοί, αλλά επιπλέον το γεγονός ότι συχνά, είτε διότι δεν προλάβαινε, είτε διότι το ξεχνούσε, είτε διότι στους τόπους που περιόδευε δεν έβρισκε τα απαραίτητα συχνά έμενε νηστικός!

Κι όλα αυτά για την αγάπη του Χριστού και των αδελφών!

Αλήθεια πόσο πολύ μας ενισχύει και μας εμπνέει το παράδειγμα του αγίου Αποστόλου! Οπωσδήποτε δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση της πτωχής ιεραποστολικής μας διακονίας με το μοναδικό έργο του αποστόλου Παύλου.

Ωστόσο… κάθε φορά που αισθανόμαστε αποκαμωμένοι από τον κόπο… κάθε φορά που συναντούμε αντιδράσεις στο έργο της ιεραποστολής… κάθε φορά που δοκιμάζουμε κάποια θλίψη και στενοχώρια που μας πικραίνει… ας σκεπτόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε συνοδοιπόρο στο έργο μας τον απόστολο Παύλο για να μας εμπνέει, να μας στηρίζει και να πρεσβεύει στον παντοδύναμο Κύριο να μας χαρίζει υπομονή πολλή και πλούσια καρποφορία!

Περιοδικό «Συναθλούντες», τ. 183, 11 Απριλίου 2011