«Ἀγαπᾷς με;»

Είναι επίκαιρο να θυμηθούμε μία από τις εμφανίσεις του Κυρίου παρά την θάλασσα της Τιβεριάδος και τον διάλογο τον οποίο είχε ο Αναστάς με τον Πέτρο.

«Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· βόσκε τὰ ἀρνία μου.» (Ιωαν. 21, 15)

Και είναι συγκινητικός και ενδιαφέρον όλος αυτός ο ιερός διάλογος, όχι μόνο διότι με αυτόν γίνεται η αποκατάσταση του μαθητή στο αποστολικό αξίωμα και η ανάθεση της διαποίμανσης των αρνίων και προβάτων, αλλά και διότι οι ομαδάρχες πολλά έχουμε να αποκομίσουμε όταν εμβαθύνουμε στο αναφερθέν ευαγγελικό χωρίο.

Ο Κύριος δηλαδή, τόσο πολύ και τόσο στοργικά αγαπά το ποίμνιό του, μάλιστα δε τα αρνία του, τα παιδιά, ώστε θέλει να εμπιστεύεται μόνο σε εκείνους όσοι τον αγαπούν. Αγαπούν τον Χριστό και κατά συνέπεια θα αγαπούν και ό,τι είναι δικό Του. Θα αγαπούν κατά συνέπεια και τις ψυχές των παιδιών, για τα οποία Εκείνος έχυσε το Πανάγιο Αίμα Του και τις οποίες ζητεί να τις έχει δικές Του πάντοτε και να τις εξασφαλίσει στη Βασιλεία Του.

Ελατήριο λοιπόν κάθε ομαδάρχη, βάση και αφετηρία θα είναι η αγάπη του προς τον Αναστάντα Κύριο. Αγαπά ο ομαδάρχης τον Χριστό ως Σωτήρα του, γι’ αυτό ως συνέπεια αγαπά και όλα τα παιδιά τα οποία Εκείνος του εμπιστεύθηκε και έχει στην ομάδα του. Δικά Του, του Κυρίου, είναι τα παιδιά. «Βόσκε τὰ ἀρνία μου», είπε. Και ως δικά Του ο ομαδάρχης θα τα φροντίζει και προς την αγάπη Του θα τα οδηγεί.

Η αγάπη αυτή του ομαδάρχη προς τον Αναστάντα Χριστό και τα παιδιά Του θα τον ενισχύει να επιτελεί ακούραστος το έργο του, το οποίο πολλές φορές παρουσιάζει δυσκολίες και αποθαρρύνσεις. Η αγάπη του θα τον κάνει υπομονετικό, μακρόθυμο απέναντι στη δυστροπία, στην απροσεξία, στην βραδυπορία και στις ιδιοτροπίες που παρουσιάζει κάθε λογικό αρνίο ή πρόβατο του Χριστού, που είναι τα παιδιά και οι έφηβοι σήμερα. Η αγάπη αυτή τον κάνει προνοητικό, για να μη σκανδαλίσει ποτέ κανένα αρνίο του Χριστού. Αντίθετα, με το παράδειγμά του πάντοτε θα τα ωφελεί.

Με τέτοια προθυμία, υπομονή και μακροθυμία θα «βόσκει τα αρνία» του Χριστού ο ομαδάρχης. Θα ετοιμάζει καλώς την τροφή, την διδασκαλία, ώστε τα αρνία να βόσκουν σε πλούσια χλόη. Τη διδασκαλία του προς τα παιδιά θα την προετοιμάζει κατά τις ανάγκες της ηλικίας και τις ανάγκες καθενός. Θα προσφέρει τροφή προσαρμοσμένη προς την κατάστασή τους, τρέφοντας ακόμη και τα ασθενή, που δεν έχουν επαρκή όρεξη.

Ο διάλογος του Αναστάντος Κυρίου με τον Πέτρο θα δώσει αφορμή στον ομαδάρχη να  εξετάσει και πάλι το έργο του και να το προσαρμόσει προς τις απαιτήσεις του Κυρίου, ώστε να γίνεται περισσότερο θεάρεστο.

«Μιᾷ ψυχῇ Συναθλοῦντες», αριθμός τεύχους 88, σελίδα 1, Αθήνα, 1973.