Tό θέμα
Tό σπουδαιότερο τμῆμα του κατηχητικου εἶναι τό θέμα. Ὁ κατηχητής δέν πρέπει νά ἀφήνει, λοιπόν, τό Σάββατο ἤ πολύ περισσότερο τήν Kυριακή τό πρωί, γιά νά τό ἑτοιμάσει. Στήν διάρκεια τῆς ἑβδομάδος ἐκτός ἀπό τήν προσευχή μέ συγκεκριμένο πλέον αἴτημα τό φωτισμό γιά τήν κατανόηση καί ἀπόφαση ἐφαρμογῆς τοῦ συγκεκριμένου θέματος, σέ κάποια ἤ κάποιες ἐλεύθερες ὧρες ὁ κατηχητής σκέπτεται πῶς θά τό παρουσιάσει, γιά νά εἶναι κατάλληλο στήν ἡλικία τῶν παιδιῶν, στήν ψυχολογία τους. Πῶς θά κεντρίσει τό ἐνδιαφέρον τους. Πῶς θά τούς βοηθήσει νά καταλάβουν ὅτι ἀξίζει νά ἀγωνισθοῦν γι’ αὐτό. Στήν προετοιμασία τοῦ κατηχητῆ βοηθάει ἴσως καί ἕνα σχετικό βιβλίο ἤ ἄρθρο ἀπό κάποιο περιοδικό ἤ ἀκόμη κάποιο γεγονός ἀπ’ τή ζωή, πού ἔπεσε παλαιότερα ἤ καί πρόσφατα στήν ἀντίληψή του. Kαλό εἶναι νά χρησιμοποιοῦμε γεγονότα ἤ περιστατικά ἐκ τοῦ φυσικοῦ. Ἐπίσης τά παραδείγματά μας καί τά ἐπιχειρήματά μας ἄς εἶναι ὅσο τό δυνατόν μέσα στά δικά τους πλαίσια. Ἔτσι τά παιδιά κεντρίζονται πρός μίμηση, γιατί λένε: «Ἐφ’ ὅσον αὐτός πού ἔχει δια γνωρίσματα μέ μένα, περιβάλλον, ἐποχή, ἡλικία, κατόρθωσε νά πετύχει αὐτό ἤ ἐκεῖνο, ἄρα μπορῶ κι ἐγώ». Ἄς εἶναι, εἰ δυνατόν, σύγχρονα. Γι’ αὐτό κι ἕνα ἀπό τά προσόντα τοῦ κατηχητῆ εἶναι ἡ παρατηρητικότητα.
Kατά τό τέλος, λοιπόν, τῆς ἑβδομάδος ὁ κατηχητής συγκεντρώνεται μιά ἥσυχη ὤρα, ταξινομεῖ καί ξεδιαλύνει ὅλα τά στοιχεῖα πού μάζεψε. Φτιάχνει ἐπίσης ὁ κατηχητής καί μέ τήν βοήθεια τοῦ βοηθήματος τίς σημειώσεις του.
Πρέπει ἀκόμη νά προσεχθεῖ ὤστε τό θέμα νά εἶναι εὐχάριστο, ἑλκυστικό ἀλλά καί μέσα στήν ἱεροπρέπεια πού ἐπιβάλλει ἡ παρουσία τοῦ Kυρίου, πρακτικό καί μέσα στά χρονικά πλαίσια. Δηλαδή στό δημοτικό 20-25΄, στό γυμνάσιο περίπου 30΄ καί στό λύκειο 30-40΄. Πάντως ποτέ δέν πρέπει νά λέγονται πολλά. Kατά τό δυνατόν λίγα καί δυνατά.
Προσαρμοσμένο απόσπασμα από το Εγκόλπιο Ομαδαρχών των «Χαρούμενων Αγωνιστών», τεύχ. Α’, σσ. 40-42