“Ἡ ψυχή τῆς Παναγίας κυβερνιόταν μόνο ἀπό τό Θεό (ἦταν θεοκυβέρνητη), ἦταν στό ἔπακρο προσκολλημένη σ΄ Αὐτόν. Ὅλη ἡ ἐπιθυμία της κατευθυνόταν πρός πράγματα πού ἀξίζει νά τά ἐπιθυμεῖ κανείς καί νά τ’ ἀγαπᾶ. Ὁ Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέει πῶς ἦταν τεταμμένη, ἑλκομένη, ρέπουσα πρός τό Θεό. Δέν εἶχε κανένα πάθος. Διατηροῦσε πάντοτε παρθενία στό νοῦ, στή ψυχή καί στό σῶμα: «Καί νῷ καί ψυχῇ καί σώματι ἀειπαρθενεύουσα.»”
( Κανών Παρακλητικός εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον τήν Ἐλεούσαν τῆς Ἱ.Μ. Ζωοδόχου Πηγῆς Πάτμου σελ. 6)
Μέ τίς δικές σου πρεσβεῖες, Κυρία Θεοτόκε, ἄς ἀγωνιζόμαστε ὥστε καί ἡ δική μας ψυχοσωματική ὕπαρξη νά εἶναι «τεταμμένη, ἑλκομένη, ρέπουσα» πρός τόν Κύριο καί Θεό μας.