Τα μήλα

Δύο μεγαλύτερα παιδιά ή στελέχη κάθονται “έξω”. Τα παιδιά που  βρίσκονται “μέσα” (δηλαδή, ανάμεσα στα παιδιά που είναι “έξω”) τρέχουν συνεχώς για να μη χτυπηθούν από τους αντιπάλους. Αν χτυπηθούν, βγαίνουν  απ’ το παιχνίδι και συνεχίζουν οι υπόλοιποι.

Έχουν όμως το δικαίωμα να πιάσουν την μπάλα όταν αυτή βρίσκεται στον αέρα. Έτσι αποκτούν ένα μήλο, μια “ζωή” – όπως λένε. Τη “ζωή” που κερδίζει κάποιος μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να επαναφέρει στο παιχνίδι κάποιο συμπαίχτη του, ή αν χτυπηθεί ο ίδιος, τη χρησιμοποιεί για να παραμείνει στο παιχνίδι (ένας παίκτης μπορεί να έχει πολλές ζωές).

Αν κάποιος χτυπηθεί αφού σκάσει η μπάλα στο έδαφος, τότε δεν χάνει ζωή. Ομοίως, αν κάποιος προλάβει να πιάσει την μπάλα στον αέρα πριν σκάσει αυτή και ενώ έχει ήδη χτυπήσει κάποιον άλλο. Ακόμα, αν χτυπηθούν περισσότεροι του ενός και έπειτα η μπάλα πέσει κάτω, τότε χάνουν μια ζωή.

Στο τέλος θα μείνει ένα παιδί χωρίς να χτυπηθεί. Τότε θα ρίξουν 10 μπαλιές, 5 το κάθε παιδί. Αυτός που βρίσκεται μέσα κάνει κάθε είδους τσαλίμια για να γλιτώσει. Αν τον ακουμπήσει η μπάλα, χάνει!

Σημείωση: Αν ο χώρος που παίζεται το παιχνίδι είναι εκτεταμένος, καλό είναι να οριοθετήσουμε μια περιοχή, εκτός της οποίας θα απαγορεύεται να βγαίνουν όσοι είναι “μέσα” προκειμένου να αποφύγουν την μπάλα.