Γυρίζουμε 1.700 χρόνια πίσω. Τό πλοῖο, μέ φουσκωμένα τά ἄσπρα πανιά, ἔρχεται ἀπό τή Ρώμη, τήν πρωτεύουσα τῆς φοβερῆς τότε Ρωμαϊκῆς κοσμοκρατορίας. Ποῦ πηγαίνει; Στή σπουδαία πόλη Νικομήδεια τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας. Εἶναι φορτωμένο μέ λογῆς – λογῆς ἐπιβάτες. ᾿Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν, δεμένοι μέ βαρειές ἁλυσίδες, οἱ δύο Μάρτυρες! Τά καταπληγωμένα σώματά τους φανερώνουν τά σκληρά βασανιστήρια πού πέρασαν στή Ρώμη γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ! Αὐστηρό τό διάταγμα τῶν αὐτοκρατόρων! Φοβερός ὁ διωγμός τῶν Χριστιανῶν! Τροχοί! Φωτιές! Θηρία στό ᾿Αμφιθέατρο νά τούς κατασπαράζουν! Καί τώρα τούς στέλνουν στή Νικομήδεια· γιά πιό φριχτά βασανιστήρια.
Ἀλλά νά. Γοργό τό καράβι μας πλησιάζει τώρα στή Ρόδο! ῾Ηλιοῦσα τήν ἔλεγαν! Δηλαδή Ἡλιοφώτιστη! ῞Ενα σμαραγδένιο στολίδι στήν ἀγκαλιά τοῦ Αἰγαίου μας!
Ροδοχαράζει ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας, ἡ Κυριακή! Τό Αἰγαῖο ἀντανακλᾶ τήν ὀμορφάδα της σπαρμένο μέ τοῦ πρωινοῦ τά ρόδα. Οἱ ἐπιβάτες, κρεμασμένοι στήν κουπαστή, δροσίζονται ἀπολαμβάνοντας τήν ξέχωρη ὀμορφιά. Τώρα, ὅσο ζυγώνουν, ὁλοένα καί ξεσηκώνονται. Θέλουν νά ξεσκάσουν ἀπό τή μονοτονία τοῦ καραβιοῦ τόσες μέρες!… ᾿Ανυπόμονα ρωτοῦν ποῦ θά βροῦν στήν πολιτεία ταβέρνες, μεζέδες λαχταριστούς, κέντρα διασκεδάσεως, τυχερά παιχνίδια, σφαιριστήρια…
Δύο κόσμοι εἶναι μέσα στό καράβι. ῾Ο ἕνας, ὁ εἰδωλολατρικός. ῾Ο ἄλλος; … Οἱ δύο Μάρτυρες! Σιγοψέλνει ὁ Κλήμης κοιτάζοντας τό γραφικό ροδίτικο ἀκροθαλάσσι.
Μά, εἴπαμε. Σήμερα εἶναι Κυριακή. Σήμερα ἐξυμνεῖται τοῦ Κυρίου ἡ ᾿Ανάσταση. Γιατί ἡ Κυριακή εἶναι ἀντίγραφο τῆς μεγάλης καί κοσμοπόθητης Κυριακῆς τοῦ Πάσχα! Τοῦ οὐρανοῦ ὁ μυστικός πυλώνας ἀνοίγει νά δεχθεῖ τῶν Χριστιανῶν τήν εὐάρεστη λατρεία. Κι οἱ Χριστιανοί προσμένουν μέ λαχτάρα νά ἑνωθοῦν μέ τόν ᾿Αναστημένο τους Χριστό!
῎Αχ, νά μποροῦσαν! Νά τά κατάφερναν καί οἱ δύο δέσμιοι Μάρτυρες νά βρεθοῦν στό Ναό τοῦ Κυρίου!
—«᾿Ανάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…», ψιθυρίζει ὁ Κλήμης· καί δακρύζει.
Μαζί του δακρύζει καί ὁ ᾿Αγαθάγγελος! ῎Αχ, νά μποροῦσαν! Νά μποροῦσαν νά τό πετύχουν αὐτό, πού κάνει γοργούς τούς ρυθμούς τῆς καρδιᾶς τους! Καί παίρνουν τήν ἀπόφαση· Παρακαλοῦν ἱκετευτικά τούς φρουρούς στρατιῶτες νά τούς λύσουν γιά λίγες ὧρες τά δεσμά. Νά βγοῦν κι αὐτοί ἔξω ἀπ᾿ τό καράβι. Νά πορευτοῦν στό Ναό. Νά κοινωνήσουν!…
Μά, οἱ ἀγροῖκοι εἰδωλολάτρες στρατιῶτες τί νά καταλάβουν ἀπό τέτοιους ἱερούς πόθους! Τούς κοιτοῦν μέ περιφρόνηση καί σκληράδα. Βρισιές ξεστομίζουν. Καμμιά ἀπάντηση!
Οἱ δύο Μάρτυρες δέ χάνουν τό θάρρος τους. Σέ λίγη ὥρα ἄλλες παρακλήσεις, πιό θερμές ἀπ᾿ τίς πρῶτες! ῞Ομως, οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες οὔτε καταλαβαίνουν οὔτε θέλουν ν᾿ ἀκούσουν περισσότερα. Βιάζονται, ἄλλωστε, κι αὐτοί νά δώσουν παραγγελίες γιά ψώνια. ᾿Ασφαλῶς εἶναι καί νευριασμένοι, πού δέν μποροῦν ἐλεύθερα νά βγοῦν, ὅπως οἱ ἄλλοι, νά γλεντήσουν…
Καί οἱ Χριστιανοί Μάρτυρες θά μείνουν ἁλυσοδεμένοι δίχως θεία Κοινωνία; Δίχως ἐνίσχυση;
῞Ομως τί συμβαίνει στήν προκυμαία; ᾿Ελᾶτε νά παρακολουθήσουμε μιά ἀπροσδόκητη σκηνή.
῾Ο Φωτεινός, ὁ ᾿Επίσκοπος Ρόδου, περιστοιχισμένος ἀπό Χριστιανούς φανερώνεται ξαφνικά καταντίκρυ στό καράβι! ῎Εχει τά χέρια του ἀνυψωμένα καί παρακαλεῖ τούς στρατιῶτες. Οἱ ἐπιβάτες βλέπουν τό ἀπρόσμενο θέαμα. Λησμονοῦν τή βιασύνη, τά ψώνια τους κι ἄφωνοι ἀκοῦνε τοῦ ᾿Επισκόπου τά παρακλητικά λόγια… Ἀπό κοντά μιλοῦν καί οἱ Χριστιανοί, τοῦ Φωτεινοῦ οἱ ἀκόλουθοι. Οἱ εἰδωλολάτρες συγκινοῦνται… ἑνώνονται μέ τόν ᾿Επίσκοπο, παρακαλοῦν κι αὐτοί τούς φρουρούς γιά τούς δύο Μάρτυρες… Συγκινητικό καί ἀπροσδόκητο τό ἀποτέλεσμα! Νόμιζε κανείς ὅτι καί τά κύματα χαίρονταν καί αἰνοῦσαν τόν Κύριο! Οἱ σκληροί Ρωμαῖοι στρατιῶτες μαλάκωσαν!
………………………………………………………………
Στήν ᾿Εκκλησία τῆς Ρόδου, μέ τίς ἀναμμένες λυχνίες, ὁ ᾿Επίσκοπος Φωτεινός δακρύβρεχτος καλεῖ τόν «ἱερώτατον Κλήμεντα ἐπιτελέσαι τά τῆς ἁγίας ᾿Αναφορᾶς Μυστήρια»! ῾Η φωνή του σπάζει ἀπό συγκίνηση, ὅταν τόν καλεῖ.
—῾Ο ἱερώτατος ᾿Επίσκοπος Κλήμης νά τελέσει τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας!
῾Ο ῾Ιερομάρτυρας προσέρχεται μέ καρδιά φλογισμένη!
Μά, τί εἶναι αὐτό πού συμβαίνει, ἐνῶ τελεῖ τό ῞Αγιο Μυστήριο καί οἱ Χριστιανοί παρακολουθοῦν μέ κατάνυξη;! ῾Ιερό ἀνατρίχιασμα διαπερνᾶ ὅσους τό βλέπουν! Ξάφνου, πολλοί βλέπουν στήν ῾Αγία Τράπεζα θεῖο καί οὐράνιο θέαμα! «Μεγαλώτατον, Πάμφωτον ῎Ανθρακα»! ῞Ενα φλογερό, μεγαλώτατο, ἀκτινοβόλο κάρβουνο. Καί πλῆθος ἀπό λευκοφόρους ᾿Αγγέλους νά στέκουν μέ ἀνοιχτές φτεροῦγες γύρω του! Οἱ θεατές τοῦ φοβεροῦ θαύματος ἀδυνατοῦν νά ἀντικρύσουν τό φῶς ἀπό τόν πάμφωτο ἄνθρακα! Πέφτουν κατάχαμα προσκυνητές ταπεινοί. Μά ἡ φήμη γεμίζει τήν πολιτεία. Οἱ εἰδωλολάτρες Ρόδιοι περικυκλώνουν μέ δέος τόν ἱερό Ναό!
῾Η θεία Κοινωνία, τά ῎Αχραντα Μυστήρια, παρουσιάστηκαν σάν ἀκτινοβόλος φλογερός ἄνθρακας μεγαλώτατος! Τό θαῦμα πετᾶ ἀπό στόμα σέ στόμα. Στούς Χριστιανούς ἡ πίστη ριζώνει βαθύτερα. Σέ πολλούς εἰδωλολάτρες ἀνάβει θερμός ὁ πόθος νά γίνουν Χριστιανοί. Τή λαχτάρα τους τή φωνάζουν· ἐνῶ εὐλαβικά καί μέ δέος σκύβουν νά ἀσπαστοῦν χέρια καί πόδια τοῦ Κλήμεντα καί τοῦ Ἀγαθάγγελου.
Δοξασμένοι ἀπό τόν Κύριο ἐπιστρέφουν τώρα στό καράβι. Μέ τήν καρδιά τους γεμάτη ἀπό οὐράνια χαρά καί ἀνίκητη δύναμη, ἁπλώνουν τά χέρια τους στούς ἔκπληκτους φρουρούς, γιά νά τούς περάσουν καί πάλι τίς ἁλυσίδες! Μέ ἀγαλλίαση ἔχουν στηρίξει τά μάτια τοῦ νοῦ τους στή Νικομήδεια! ῞Ετοιμοι εἶναι νά μαρτυρήσουν ξανά γιά τόν Χριστό! Μέσα ἀπό καινούργια βασανιστήρια νά πετάξουν στή Βασιλεία Του στεφανωμένοι μέ φῶς!
Θρίαμβος τοῦ Χριστιανισμοῦ οἱ θαρραλέες ὁμολογίες τους! ῾Ο ἀκατάβλητος ἡρωισμός τους! ῞Ωσπου τό φοβερό σπαθί τοῦ δημίου ἀποκόβει πεισματικά τίς τίμιες κεφαλές τους!
Ποιόν εἶχαν παντοδύναμο ἐνισχυτή γιά τή θυσία τους;
—Τόν «῎Ανθρακα» τόν ἱερό! Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας! Μαζί Του τώρα πετοῦν στήν ᾿Εκκλησία τοῦ Οὐρανοῦ! Τή Θριαμβεύουσα!
(Καμία βαθμολόγηση προς το παρόν.)
Loading...One Comment
Leave A Comment
You must be logged in to post a comment.
Πολύ ωραία διήγηση κατάλληλη για εισαγωγή σε μάθημα Θείας Λειτουργίας!