Για την προσέγγιση των εφήβων

1. Νά σταθοῦμε μπροστά στούς ἐφήβους μας μέ αἴσθημα εὐθύνης. Νά τούς σεβαστοῦμε. Νά τούς τιμήσουμε. Χωρίς πιέσεις. ᾿Αλλά μέ τήν «πειθώ». Μέ τά ἐπιχειρήματα πού ὑπαγορεύει ἡ βαθιά μας ἀγάπη πρός αὐτά.
2. «Δέν μᾶς ἐπιτρέπεται» νά κάνουμε λάθος στήν ἀγωγή τοῦ ἐφήβου. Πολλή προσοχή στίς φράσεις μας, στά λόγια μας, στίς κρίσεις μας, γιά νά μή τραυματίσουμε ποτέ τίς εὐαίσθητες ψυχές τους.
3. Εἴμαστε «ἐπιστολή Χριστοῦ» πού «ἀναγινώσκεται» συνεχῶς ἀπό τά παιδιά. Εἴμαστε ἕνα ζωντανό Εὐαγγέλιο. ᾿Αγωνιζόμαστε νά εἶναι «ἡ καλύτερη ἔκδοσή του»;
4. ῎Ας εἴμαστε ἕτοιμοι νά ζητήσουμε καί συγγνώμη, ἄν κάποτε κάνουμε λάθος…
5. ῾Η ψυχική προσέγγιση τοῦ ἐφήβου δέν εἶναι θέμα ἡλικίας ἤ πτυχίου (γνώσεων) τοῦ ὁμαδάρχου. Εἶναι θέμα «ἀγαπώσης καρδίας».
6. Νά ξεφύγουμε ἀπό τήν ἐγωκεντρική σκέψη: «Γιατί μοῦ συμπεριφέρεται ἔτσι αὐτό τό παιδί;».
7. Νά καλλιεργήσουμε ὡς ὁμαδάρχες συναδελφικότητα καί χριστοκεντρικότητα. ῞Οταν τά παιδιά δοῦν αὐτά τά στοιχεῖα, εὔκολα μᾶς προσεγγίζουν. Χαίρονται. ᾿Αναπαύονται.
8. ῾Ο Θεός εἶναι Αὐτός πού ἀρχίζει καί ὁλοκληρώνει τό θαῦμα τῆς ἀλλαγῆς σέ ἕναν ἔφηβο. ᾿Εμεῖς ἁπλῶς δανείζουμε κόπο καί ἐνθουσιασμό στό Χριστό διακονώντας στίς ὁμάδες.
9. Τά παιδιά δέν εἶναι μαθηματικοί τύποι Χ+Ψ. ᾿Αλλά εἶναι Ψ+Χ, ψυ+χή=ψυχή! ῎Εχουν ψυχή.
10. Στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν καί πιό πολύ τῶν ἐφήβων μήν αὐτοσχεδιάζουμε. Νά συμβουλευόμαστε ἐμπειροτέρους…

Δ. Μ., Ἐκπαιδευτικός