Οι πατάτες του θυμού

Όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο. Μια μέρα είχαμε κουβεντιάσει στην τάξη για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας, να συγχωρούμε αμέσως αλλά και το πώς θα απαλλαγούμε γρήγορα από αυτόν. Μας έβαλε λοιπόν να το δούμε αυτό πρακτικά.

– Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα κι ένα μικρό σακί με πατάτες.

Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι. Κάναμε αυτό που μας ζήτησε γνωρίζοντας πως κάτι είχε στο μυαλό του. Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ό,τι μας είχε ζητήσει.

Τότε εκείνος είπε:

– Κάθε φορά που αποφασίζετε να μη συγχωρήσετε κάποιον, να… παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου που σας λύπησε και την ημερομηνία και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα. Δεν πέρασε πολύς καιρός και μερικές σακούλες ήταν ήδη βαριές.

Μας είπε επίσης αυτή τη σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε: στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στην αγορά, στο σχολείο, στο παιχνίδι. Παντού… Καταλαβαίνεις γιατί;

Μ’ αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε. Να έχουμε επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως καθώς πρέπει. Για φαντάσου τώρα να έχεις μια σακούλα με πατάτες σε μια επίσκεψη;

Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν. Για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για την άρνηση μας και τον εγωισμό μας, όταν δεν αποφασίζουμε να συγχωρούμε.

Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε πως το να συγχωρήσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε. Σαν να κάνουμε χάρη στον άλλον. Θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο στον εαυτό μας. Ποτέ να μη δικαιολογούμε τον εαυτό μας όσο δύσκολες κι αν είναι οι περιστάσεις. Ακόμη κι όταν έχουμε δίκιο…

Σπουδαίο φάρμακο που καταστέλλει το θυμό είναι η υπομονή. Όταν κάποιος την αποκτήσει μπορεί να χαλιναγωγήσει το θυμό του, να συγκρατήσει τη γλώσσα του και να ελέγξει τις αντιδράσεις του. Ο άνθρωπος που δεν θυμώνει έχει αυτοκυριαρχία, δεν παραφέρεται και δεν ξεσπά στους άλλους. Αντιθέτως, οικοδομεί και δημιουργεί ωραία ατμόσφαιρα, όπου υπάρχει ανάγκη.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις κάποιον θυμήσου:

«Δεν είναι ήδη αρκετά βαριά η σακούλα σου;»