Ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, στά χρόνια τοῦ Βασιλιᾶ Ἡρώδη, φθάνουν στά Ἱεροσόλυμα Μάγοι ἀπ᾿ τή βαθιά Ἀνατολή (Περσία, Βαβυλώνα)!
Μῆνες καί μῆνες πεζοποροῦσαν στά ἄγνωστα καί δύσβατα! Περνοῦσαν βουνά, λαγκάδια, δάση, ποτάμια! Ἀψηφοῦσαν βροχές, χιόνια, λιοπύρια! Κινδύνευαν ἀπό βάρβαρους ἀνθρώπους καί ἄγρια ζῶα!… Τόσος κόπος καί τόσοι κίνδυνοι!…. Καί ὅμως, τό ἀποφάσισαν! Γιατί εἶδαν ν᾿ ἀνατέλλει τό Ἀστέρι πού μηνοῦσε τή γέννηση τοῦ Βασιλιᾶ! Καί ἦλθαν νά Τόν προσκυνήσουν οἱ σοφοί αὐτοί! Μέ ὁδηγό τους, μόνο ἑνός ἄστρου τό φῶς!
Ἡ ὅλη τους παρουσία ἔδειχνε πώς ἦταν ἐπίσημοι καί μορφωμένοι ἄρχοντες ἀπό μακρινές χῶρες.
Φθάνουν στήν Ἱερουσαλήμ, καί ρωτοῦν:
—Ποῦ βρίσκεται ὁ μικρός Βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων, πού τώρα τελευταῖα γεννήθηκε; Γιατί εἴδαμε τό μεγάλο Ἀστέρι Του στόν Οὐρανό! Ἤλθαμε, λοιπόν, γιά νά Τόν προσκυνήσουμε!
Ἔφτασαν στή μικρή πόλη τοῦ Δαβίδ. Μά!… παλάτι δέ βλέπουν! Τό ἄστρο σταματᾶ! Μά, δέν σταματᾶ πάνω ἀπό ἀνάκτορο! Χαμηλώνει, χαμηλώνει, πάνω ἀπό ἕνα σπιτάκι φτωχικό! Ἐκεῖ σταματάει! Εἶναι δυνατόν! Ἕνας τέτοιος Βασιλιάς, πού ὁ Οὐρανός ἐμήνυσε τόν ἐρχομό του, νά γεννηθεῖ τόσο ταπεινά! Ὅμως, ἐδῶ σταμάτησε καί χαμήλωσε τ᾿ ἄστρο! Θαρρεῖς καί τό προσκύνησε τό ταπεινό σπιτάκι, τό ἀστέρι τ᾿ οὐρανοῦ!… Δειλά, δειλά, πλησίασαν καί μπῆκαν!
Αὐθόρμητα οἱ Μάγοι πέφτουν στά γόνατα μπροστά στό Θεῖο Βρέφος! Τό προσκυνοῦν! Εἶχαν βρεῖ Ἐκεῖνον πού ζητοῦσαν! Ἐκεῖνον, πού περπάτησαν μέ τόσους κόπους γιά νά Τόν βροῦν!… Τί νά Τοῦ εἶπαν τάχα γονατισμένοι σ’ αὐτή τήν πρώτη τους, μπροστά Του προσευχή!… Καί «προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν».
Ἐμεῖς θά προσφέρουμε στόν Χριστό τά ὡραιότερά μας δῶρα;
Ποιά δῶρα θά Τόν εὐχαριστήσουν;
- Οἱ πράξεις τῆς ἀγάπης μας…
- Μιά ὄμορφη μικρή θυσία γιά χάρη Του…
- Ἡ συγγνώμη σέ κεῖνον πού μᾶς ἔχει φταίξει…
- Ἡ θερμή μας λατρεία καί προσευχή…
- Ἡ συμμετοχή μας στίς ἀκολουθίες τῆς ᾿Εκκλησίας μας…
- Ἡ καθαρή, μέ εἰλικρινή ἐξομολόγηση, καρδιά μας…
γιά νά τήν κάνει φάτνη Του!
(2 ψήφοι, μέσος όρος: 4,00 από 5)
Loading...