Διπλή γέννα

Το παρακάτω ποίημα είναι κατάλληλο για εορτές σχετικά με τους γονείς, το βάπτισμα και άλλα.

Διπλή γέννα

Μάνα, που με γέννησες
και μ’ έχεις αναθρέψει
μες στην πίστη του Χριστού
πούχες κι εσύ λατρέψει,

Μάνα μου, την Πίστη σου
κι εγώ θα την κρατήσω,
μες στο φως που σ’ έθρεψε
θέλω κι εγώ να ζήσω.

Μες στο φως που σ’ έθρεψε
και σ’ έχει μεγαλώσει
και σε πλούτισε, άσοφη,
με θεία σοφία και γνώση.

Μες στο φως που σ’ έθρεψε
ποθώ κι εγώ να μείνω,
κι άστρο σ’ άλλους Ουρανούς
αντάμα σου να γίνω.

Δος μου μόνο μιαν ευχή
βγαλμένη από την καρδιά σου,
τα πλοκάμια του κακού
ποτέ να μη με πιάσουν.

Μια κορώνα μού φορείς
με χίλια-δυο πετράδια,
κι είν’ το φως τους γαληνό
σαν τα γλυκά σου χάδια.

Κι είν’ το πιο λαμπρό
και δοξασμένο στέμμα.
Και στις φλέβες μου κυλά
το ευγενικότερο Αίμα.

Χριστιανό με κάματε,
μητέρα και πατέρα·ω,
κι οι αγγέλοι γιόρτασαν
την άγια εκείνη μέρα.

Τ’ άγιο Πνεύμα ολόφωτο
χιτώνα μ’ έχει ντύσει,
κι έσκυψα στο μέτωπο
γλυκά να με φιλήσει.

Της αλήθειας μ’ έντυσε
βασιλική αλουργίδα,
με περίζωσε με τη
χρυσογαλάζια ελπίδα.

Ω! την ώρα την τρανή
και την αξέχαστη ώρα,
που με στόλισε ο Θεός
με τέτοια ουράνια δώρα!

Ω! την ώρα τη χρυσή
που, μες στην εκκλησία,
χριστιανό με χρίσανε
το Πνεύμα κι η Θυσία!

Δέκα χρόνια χριστιανός,
είκοσι και τριάντα,
για το Εδώ και για το Εκεί,
για τώρα και για Πάντα!

Μια στιγμή μού ανάβλυσε
παντοτινή ευτυχία.
Μια στιγμή με γέννησε
για την αθανασία!

Κι όλο πια φεγγοβολά
στο μέτωπο το στέμμα·
και στις φλέβες μου κυλά
το ευγενικότερο Αίμα.

Γ. Βερίτη