Οι γυναίκες της Πίνδου

Ψηλά στης Πίνδου τις κορφές
νύχτα και μέρα ακροπατούμε
ρούχα ζεστά, βόλια, τροφές
στα παλικάρια κουβαλούμε .

Το βάρος τούτο η καθεμιά
μ΄ άφθαστη δύναμη σηκώνει
κι η ελπίδα για τη λευτεριά
τη θέλησή μας γιγαντώνει.

Το ύψος και τα διάσελα
στιγμή εμάς δε μας φοβίζουν,
ούτε από χιόνι, θύελλα
οι κρύοι ανέμοι που σφυρίζουν.

Τι κι αν τ΄ αγιάζι μας χτυπάει
στο πρόσωπο και στα μαλλιά ,
εμείς το δρόμο μας κοιτάμε,
το πως θα πάμε πιο ψηλά.

Εμπρός, γυναίκες, Ελλήνων κόρες
εμπρός, μη χάνετε καιρό.
Κρίσιμες είν‘ τούτες οι ώρες
για τον ηρωικό μας το στρατό.