Ένα πολύ σπουδαίο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε για το νέο, είναι ο τρόπος με τον οποίον λειτουργεί η μνήμη του. Ας θυμηθούμε ότι από συναισθηματική πλευρά ο νέος είναι παιδί και σαν άτομο είναι περισσότερο συναισθηματικός και λιγότερο διανοητικός. Γι’ αυτό συντηρεί συναισθήματα πολύ πιο εύκολα από γεγονότα. Ένα παιδί μπορεί να θυμάται πώς αισθάνθηκε μια συγκεκριμένη στιγμή πολύ πιο εύκολα από ότι μπορεί να θυμάται τις λεπτομέρειες της συγκεκριμένης καταστάσεως.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα. Το παιδί ή ο νέος θα θυμηθεί πώς αισθάνθηκε την Κυριακή στο Κατηχητικό πολύ περισσότερο αφού ξεχάσει τι συζητήσανε ή τι έμαθε.
Έτσι κατά κάποιο τρόπο είτε η εμπειρία του παιδιού είναι ευχάριστη είτε είναι δυσάρεστη, αυτή η ίδια εμπειρία είναι πιο σημαντική από τις λεπτομέρειες που δίδαξε ο κατηχητής. Με τη λέξη ευχάριστη δεν εννοώ κατ’ ανάγκην ότι ο κατηχητής χρειάζεται να εξυπηρετήσει τις παιδικές αδυναμίες για διασκέδαση και φασαρία. Εννοώ ότι ο κατηχητής πρέπει να μεταχειρίζεται το παιδί με σεβασμό, καλοσύνη και ενδιαφέρον και να το κάνει να αισθάνεται καλά για τον εαυτό του. Το παιδί δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο κριτικής, να ταπεινώνεται ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο να υποβιβάζεται.
Εάν η θρησκευτική αγωγή είναι μια μειωτική ή βαρετή εμπειρία για ένα νέο πρόσωπο, υπάρχει πιθανότητα να απορρίψει το παιδί και την καλύτερη διδασκαλία, ιδιαίτερα εάν αυτή έχει σχέση με ηθικά και πνευματικά θέματα. Από τέτοιου είδους καταστάσεις ένας νέος δημιουργεί προκαταλήψεις εναντίον των θρησκευτικών θεμάτων και τείνει να θεωρεί τους ανθρώπους της εκκλησίας υποκριτές. Αυτή η νοοτροπία είναι δύσκολο να διορθωθεί και μπορεί να συνοδεύσει ένα νέο σε όλη του τη ζωή.
Αντίθετα, εάν η διδακτική εμπειρία είναι ευχάριστη, οι αναμνήσεις του νέου για τα θρησκευτικά πράγματα θα είναι ευχάριστες και μπορούν τότε να ενσωματωθούν στην προσωπικότητά του. Η συναισθηματικότητα και η πνευματικότητα δεν είναι απόλυτα ξεχωριστές πραγματικότητες. Γι’ αυτό το λόγο εάν οι γονείς θέλουν να βοηθήσουν ένα παιδί πνευματικά, πρέπει να φροντίσουν γι’ αυτό συναισθηματικά. Επειδή το παιδί θυμάται τα βιώματα πολύ περισσότερο από τα γεγονότα. Πρέπει να υπάρξει μια σειρά από ευχάριστες αναμνήσεις μέσα στις οποίες να συσσωρευτούν αυτά τα γεγονότα – ειδικά τα πνευματικά γεγονότα.
απόσπασμα από το βιβλίο: Ross Campbell, M.D., Πώς να αγαπάτε πραγματικά τους Νέους σας, εκδόσεις Έλαφος, σσ. 160-161
(4 ψήφοι, μέσος όρος: 5,00 από 5)
Loading...
