Μάθε με, Κύριε, νά προσεύχομαι:
Νά ὑψώνω συχνά τό νοῦ καί τήν καρδιά μου σέ Σένα.
Νά Σέ δοξολογῶ γιά τά θαυμάσια τῆς δημιουργίας Σου, τά μεγαλεῖα τοῦ οὐρανοῦ καί τά ὡραῖα τῆς γῆς, τή φύση, τά δέντρα, τά πουλιά καί τά ἄλλα δημιουργήματά σου.
Νά Σέ εὐχαριστῶ γιά τήν ἀθάνατη ψυχή πού μοῦ ἔδωσες καί τίς τόσες εὐκαιρίες πού μοῦ στέλνεις κάθε μέρα γιά νά τήν διατηρῶ ἁγνή, φλογερή, ὥστε νά μοιάζει πιό πολύ μέ τό δικό Σου πρότυπο.
Νά ἀναφέρω σέ Σένα τίς δυσκολίες μου καί νά παίρνω δύναμη.
Νά ζητῶ τή χάρη καί εὐλογία Σου γιά τούς γονεῖς μου, τ’ ἀδέρφια μου καί τούς φίλους, γιά ὅλους τούς Χριστιανούς.
Κύριε, ὅλα γύρω μου μιλοῦν γιά Σένα. Δῶσε μου “ἀνοιχτά πάντα καί ἄγρυπνα τά μάτια τῆς ψυχῆς” γιά νά βλέπω τά μεγαλεῖα Σου καί μέ ὅλη μου τήν καρδιά νά ὑμνῶ καί νά δοξάζω τό ὄνομά Σου. Ἀμήν.