Σώσε μας, Δερβίση μας!

Πρόσωπα: Ντερβίσης, Α΄ σωματοφύλακας, Β΄ σωματοφύλακας, Γ΄ σωματοφύλακας, Παιδί (βουβός ρόλος)

ΣΚΗΝΗ

(Η αυλή της κατοικίας του Ντερβίση. Ο ίδιος κάθεται στην πολυθρόνα πίνοντας τον αργιλέ του μακάρια. Που και που χαμογελά χαζά μόνος του)

ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Α… Ε…  (Χτυπά νωχελικά παλαμάκια. Μπαίνουν και οι τρεις σωματοφύλακες του στη σειρά φοβισμένοι)   Που είστε ορέ;… (Οι σωματοφύλακες κρύβονται πίσω του σπρώχνοντας ο ένας τον άλλο) Πού είστε ορέ ζαγάρια;
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Παρουσιάζεται μπροστά του με μεγάλη υπόκλιση)
Κο… κολοκύθια τηγάνιζα που σ’αρέσουν Ντερβίση μου…
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Το ίδιο)  Ε… εγώ τη γουρούνα τάιζα.
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Το ίδιο)  Χι, χι, χι… Εγώ;… χι, χι, χι… Εγώ; Εγώ, εφέντη μ’ περίμενα την κότα να γεννήσει τ’ αυγό να στο τηγανίσω… Χι, χι, χι…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Χμμ… Ακούστε δω ρε…
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Ξανά νέα μεγάλη υπόκλιση) Διατάξτε γενναίε Ντερβίση μου…
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Το ίδιο) Πολλά τα έτη σου ξακουσμένε, μεγάλε, σπουδαγμένε, ομορφονιέ Πασάκα μ’…
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Το ίδιο)   Εφέντη μ’, μεγάλε μου εφέντη, ο Αλλάχ να μου κόβει ημέρες και να στα δίνει χρόνια…   (Νέα υπόκλιση)
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Ορέ μουσχάρια…
ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΩΜ.:    (Σκύβουν) Πολλά τα έτη σου…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:     Μ’ έπιασε το μεράκι μου ορέ!…Ομπρός το λοιπόν. Πέστε για μένα να καμαρώσω τον εαυτό μου.
(Ξαπλώνεται μακάρια πιο βαθιά στην πολυθρόνα του)
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Ντερβίση μου συ… Πασάκα μου συ… Σουλτάνε μου συ… Που είσαι γενναίος σαν το λιοντάρι… Που όταν ακούσεις πόλεμο τρυπώνεις μες στ’ αμπάρι… Πού ‘χεις στήθος μάρμαρο, καρδιά λαγού και μπράτσα με δύναμη σαν του ταύρου… Που όταν σε δουν οι Γκιαούρηδες το βάζουν στα πόδια απ’ το φόβο τους… Που…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Το βάνουν στα πόδια ε;… Στα πόδια… Πες το πάλι μωρέ αυτό το τελευταίο…
Μ’ αρέσει…
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Ναι, Ντερβισάκα μου. Οι Γκιαούρηδες, άμα σε δουν τρέμουν. Να έτσι…
(Μιμείται κωμικά)
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    (Γελά)   Ωραίο!…
ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΩΜ.:    (Μιμούνται)   Να έτσι…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Πολύ ωραίο!…
ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΩΜ.:    (Μιμούνται πιο έντονα)   Έτσι…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    (Ξετρελαίνεται)   Πάρα πολύ ωραίο…   (Λίγο-λίγο συνέρχεται) Είσαστε σπουδαίοι σωματοφύλακες ρε… Σπουδαίοι… Και… Και δε μου λέτε. Στην ομορφιά πως σας φαίνομαι;   (Φέρνει βόλτα τη σκηνή)
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Ου ου… Άγγελος. Σωστός Άγγελος… Είσαι ασίκης και καραμπουζουκλής.
Παρδαλομάτης και περηφανιάρης. Κορμί λαμπάδα. Μάτια σαν αυγά. Μάγουλα σαν πίτες. Μύτη σαν μπουκάλι. Άσπρος σαν τον κρίνο… Λεβέντης με τα ούλα σου  μια φορά…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Χα, χα, χα… Καλό… Χι, χι, χι… Πολύ καλό… Χο, χο, χο… Πάρα πολύ καλό…
Μπράβο ρε. Να μου ζήστε. Να σας χαίρεται η Τουρκιά… Και δε μου λέτε; Στην εξυπνάδα  πως είμαι;
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Ου ου… Εδώ είναι που τους τρως όλους. Τους αγοράζεις για μαύρα λάχανα και τους πουλάς για κουνουπίδια. Έχεις μυαλό τετραγωνικό. Μυαλό με το κιλό. Μυαλό τόσο πολύ που τρέχει απ ‘ τ’ αυτιά σου… Είσαι τέτοιος καταφερτζής που μπορείς να βάλεις τη σαρδέλα να κελαηδήσει. Και τη ρέγγα να χορέψει αρβανίτικο… όπως πάει το πράμα, εφέντη μ’, σίγουρα μια μέρα θα γίνεις Πασάς…  Ύστερα Σουλτάνος… Ύστερα… Ύστερα βλέπουμε…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Χα, χα, χα… Αχχχ!… Το μεγάλο μου όνειρο… (Σηκώνεται. Ζωηρά δυνατά)   Ακούστε ορέ!…
ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΩΜ.:    (Υπόκλιση)   Πολλά τα έτη σου πολυχρονεμένε μας…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Άμα πάρετε λίγο απ’ τη δική μου γενναιότητα και με βοηθήσετε να νικήσω τους Γκιαούρηδες, τότε εγώ θα γίνω Πασάς. Κι άμα εγώ γίνω Πασάς ορέ θα σας κάνω όλους Ντερβισάδες. Καταλάβατε ορέ ζωντόβολα;…
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Θα σε βοηθήσουμε λέει…
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Ότι ποθεί η καρδούλα σου αυτό θα γίνει εφέντη μ’.
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Είμαστε γενναία παλικάρια εμείς…
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Νευριασμένα)   Αν βρούμε Γκιαούρη θα τον σκίσουμε!…
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Πιο νευριασμένα)   Θα τον σκίσουμε…
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Ακόμα πιο νευριασμένα)   Θα τον σκίσουμε…
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Κωμική κίνηση)   Να έτσι σα σαρδέλα… Κρούτς…
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Αλλη κωμική κίνηση)   Να έτσι, σα χασέ… Κράτς…
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Επαναλαμβάνοντας διαδοχικά τις κωμικές κινήσεις του Α’  και του Β’ Σωματοφ.)
Να έτσι, σαν… σαν κι απ’ τα δυο εγώ… Κρούτς… Κράτς…
Ύστερα Κράτς, κριτς, κρούτς…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Χα, χα, χα… Κιμά δηλαδή…
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Αυτό… Κιμά, μάλιστα
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Κιμά θα τους κάνουμε τους Γκιαούρηδες.
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Μόνο να βρεθούν μπροστά μας
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Με κωμική λύσσα)   Αχχ… και νάχαμε τώρα έναν… ‘Αχ και νάχαμε τώρα…

(Τη στιγμή αυτή πέφτει ανάμεσά τους μια μπάλα ενός παιδιού που φαίνεται ότι θα έπαιζε παρέκει. Οι Τούρκοι την κοιτάζουν με καχυποψία. Σε λίγο εμφανίζεται ο κάτοχος της μπάλας, ένα μικρό τσολιαδάκι. Πριν πάει να πάρει τη μπάλα του στέκεται αρκετά και κοιτάζει με τη συνήθη παιδική αφέλεια τις παρακάτω κινήσεις των Τούρκων)

ΟΛΟΙ:    (Βλέπουνε το Ελληνόπουλο) Αμάν!… Αμάν! αμάν!…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Έρχονται… έρχονται Γκιαούρηδες…
ΟΛΟΙ:    (Τρέμουν και μαζεύονται καταφοβισμένοι σε μια άκρη της σκηνής)
Αλλάχ, Αλλάχ, Αλλάχ…

 (Το τσολιαδάκι προχωρεί για να πάρει τη μπάλα του)

ΟΛΟΙ:    Ωχ, ωχ, ωχ…Ωχ, ωχ, ωχ…(Κλαίνε)
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Χαθήκαμεεε!
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Συμφοράάά!
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Σώσε μας Ντερβίση μου!…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Σώστε με παλικαράκια μου!…

(Το παιδί γελά μαζί τους, παίρνει τη μπάλα και φεύγει ήσυχα, ήσυχα)

Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Στο διπλανό του)   Λες να φύγανε;
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Στο διπλανό του)   Λες να φύγανε;
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    (Στο Ντερβίση)   Λες να φύγανε;
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Φύγανε;… Μακάρι. Αχ, τα τζιέρια μου!…
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Αχ, η καρδούλα μου πως κουρκουτά…
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Αχ, μ’ έπιασε πόνος στη συκωταριά μου!…
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Αχ, μου κόπηκε η ανάσα μου!…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Είδατε πόσοι ήταν;
Α’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Ίσα με είκοσι…
Β’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Τι είκοσι! Εγώ είδα καμιά πενηνταριά…
Γ’ ΣΩΜΑΤΟΦ.:    Εγώ μέτρησα τουλάχιστον εκατό…
ΝΤΕΡΒΙΣΗΣ:    Πάμε παλικάρια μου. Είπαμε να πολεμήσουμε τους Γκιαούρηδες αλλά όχι να τα βάλλουμε μ’ ολάκερο ασκέρι. Ο Αλλάχ μας φύλαξε και δεν πάθαμε κανένα κακό. Πάμε…

(Αποχωρούν με σκυμμένα κεφάλια)

ΤΕΛΟΣ