Ανάπτυξη μιας ισορροπημένης προσωπικότητας

Ἀνοιχτό πνεῦμα

Ὡς ὁμαδάρχης ὀφείλω νά ἔχω ἀνοικτό ὁρίζοντα. Ὁ Χριστιανός δέν εἶναι ἀπόκοσμος – αὐτό ἐξάλλου προσλαμβάνεται ὡς κάτι πολύ ἀρνητικό ἀπό τό παιδί. Γι’ αὐτό καί χρειάζεται ἰδιαίτερη προσοχή στό θέμα αὐτό. Πῶς δηλαδή νά μήν εἶμαι ἀπόκοσμος, ἀλλά καί ταυτόχρονα νά μήν ἐπηρεάζομαι ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα.

Καταρτισμός σέ θέματα κοινωνικῆς φύσης

Στόν ἔφηβο ἀναπτύσσονται νέες ψυχικές διαθέσεις ἰδιαίτερα ἔντονες. Ὀφείλω νά καταρτιστῶ μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε τίς διαθέσεις αὐτές νά τίς βαπτίσω στήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας καί νά βοηθήσω τό παιδί νά τίς ἐξαγιάσει. Στήν ἐφηβική ἀνάγκη γιά συλλογικότητα, ὀφείλω νά προβάλλω στό παιδί τήν ἔννοια τοῦ τί σημαίνει ὅτι εἶμαι μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Στήν Ἐκκλησία – ἄρα καί στήν «ὁμάδα» – μπορεῖ νά βρεῖ τήν πληρέστερη παρέα. Παράλληλα ὀφείλω νά γνωρίζω τά διάφορα κατατόπια στά ὁποῖα οἱ ἔφηβοι βρίσκουν καταφυγή καί νά εἶμαι σέ θέση νά ἐξηγῶ τούς κινδύνους πού σέ αὐτά παραμονεύουν.

Στοιχειώδης γνωριμία μέ τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση

Στό πλαίσιο αὐτό μπορῶ νά παρουσιάσω στό ὁμαδόπουλο τά ἑλληνορθόδοξα θεμέλια τῆς κοινωνίας καί νά ὑπογραμμίσω ὅτι τά πολιτιστικά αὐτά θεμέλια παρέχουν ἐγγυημένες λύσεις στά διάφορα προβλήματα τοῦ τόπου. Ἔτσι θά τοῦ ἐμφυσήσω μία ἀγαθή φιλοπατρία, βασισμένη ὄχι σέ φυλετική ἀλλά σέ πολιτιστική βάση.

Δ.Τ., θεολόγος